ədəbi

sif. <ər.> Ədəbiyyata aid olan. Ədəbi əsər. Ədəbi cərəyan. Ədəbi irs. Ədəbi müşavirə. Ədəbi müsabiqə. – Əlbəttə, ədəbi ənənənin mütərəqqi məziyyətlərini yaşatmaq gərəkdir və zəruridir. S. R.. Ədəbi əsər bədii təfəkkürlə bağlıdır. M. İ.. Ədəbi işçi – qəzet və ya jurnallarda çap edilən materialların dili və üslubu üzərində işləyib onu çapa hazırlayan işçi. <C. Cabbarlı> sonra . . ədəbi işçi və mütərcim vəzifəsində çalışmağa başladı. M. A.. Ədəbi oğurluq – özgənin əsərini öz adı ilə vermə, yaxud adını göstərmədən özgənin əsərindən istifadə etmə. // Ədəbiyyatla bağlı, əlaqədar. Yazıçının ədəbi fəaliyyəti. Ədəbi dairələr. – Yeni yetişən ədəbi gənclik həmişə Cabbarlının diqqət mərkəzində idi. M. A..

◊ Ədəbi dil – ümumxalq dilinin qrammatika, leksika, tələffüz və s. cəhətdən müəyyən normalara malik olan işlənmiş forması. Ədəbi dil normaları. – Səmədin o dövrdəki ədəbi dili təşbehlər, idiomlarla dolu canlı xalq dilidir. O. S..